14 Mart 2012 Çarşamba

Bağışla...



Bağışla...
senden bu denli uzak durduğum için...
Oysa belki durmasam...
belki...

Bağışla...
senden başka herkese inandığım için...
Oysa belki inanmasam...
belki...

Bağışla...
arkanı dönüp defalarca gittiğinde,
arkandan geldiğim için...
Oysa belki gelmesem...
belki...

Bağışla...
her seferinde seni alttan aldığım için...
hep yukardan bakmana fırsat verdiğim için...
Oysa belki vermesem...
belki...

Bağışla...
eksikliğini hiç hissetmediğin sevgiler için...
sevgim seni aciz kıldığı için...
Oysa belki sevmesem...
belki...

Bağışla...
sen mutlu ol diye,
mutsuz olduğum için...
Oysa belki olmasaydım...
yahut hiç olmasaydım...
belki...

Bağışla...
suyun kaldırma kuvvetine güvenip,
omuzlarına binen yük için...
oysa belki binmeseydim...
belki...

Bağışla...
hep saygı duymaya alıştığın için...
kaba kibirin yüzünden oysa...
söylemedim...
Oysa belki söyleseydim...
belki...

Bağışla...
senin bir anlık kararların la her şeyin yıkılıp
anlık kararların la düzelmesine
alıştığım için...
Oysa belki alışmasaydım...
belki...

Bağışla...
her gelişe bi bahane bul dediğim için...
ve hep bahanesiz geldiğim için...
Oysa gel demeseydim...
yahut hiç gelmeseydim...
belki...


Bağışla...
yavaşça ayrıştığın için...
her şeyi benden bekleyerek...
Oysa beklemeseydin...
belki...




P.S: Neden bazen hep birşeyler eksik olur,hep hissedersin...

10 Mart 2012 Cumartesi

Günlerden cumartesi,hava soğuk






Şöyle doya doya bir çiçek koklayamadım halen sevgili izleyen...Bir güneş,bir yağmur,rüzgar derken,saçım dolaşık,alnım kırışık,masamın üzeri bulaşık,gelen misafir yılışık...






Yola çıkmaya karar verdim,pusulamı Avrupa semalarına çevirdim.Gerçi beni tanıyan herkesin bildiği acı bir geçeğe de değinirsem"ben asla bi sırt çantasıyla çıkamıyorum hiç bir yolculuğa"...Malesef...Burdan da itiraf ediyorum küçük bi çantaya herşeyi sığdırabilen insanları çok kıskanıyorum...
Muhtemel ilk durağım Prag...
Büyülü,masalsı,romantik şehir...
Şimdiden çok heyecanlıyım...
Gerçi şu anki şartlar da hiç böyle değildi hayalimde ki prag seyehati...
O şehri tanıyan,bilen,hatta köprüleri karıştırıp kaybolmuş bi rehber di yanımda götürmek istediğim ...
ama pek yoğun,aylarca,yıllarca üstelik...






İş programları,projeler,gidilmesi gereken yerler,aranması gereken dostlar...
O kadar çok şey birikti ki sevgili izleyen...
Okunacak kitaplar masamın üzerinde yığılı ...
Ne heveslerle almama rağmen henüz kapaklarını açamadım...
Şu gelemeyen bahar,bian önce uğrarsa ruhuma,
belki mis kokulu güneşle, bende kendime gelirim biraz...
İçim ısınır



Ogüne kadar programlar,iş planları...



Şimdi biraz mola zamanı...
eskilerden kalma bir dost ile,
Kırk yıl hatırına iki güzel kahve...
Sevgiler,sevgili izleyen
:)




P.S:Herşeyi hatırlayıp,unutuyorum...Kısır bile değil döngü,döndükçe yeni şeyler buluyorum

8 Mart 2012 Perşembe

You have posted in Dear Ladies for "8 MART"




1 Gün değil,her gün hatırlanmalı kadın...



her gün saygı görmeli,sevilmeli.
Önemsenmeli her kadın...
Özel olduğunu bilmeli...


 Mor çatılar yerine;





yatağın da uyanmalı
her sabah...




Sokak ortasın da değil...




Çocuk yaşta hiç değil




Özen ister...
Zariftir kadın...




Bazen yalnızca HUZUR ister...




Kuru bir dal ile ,özür ister...
Bazen o bile yeter




Her kadın,İçinde AŞK olsun ister...





MOR'un sadece hayatımıza  renk katması dileği ile...
ne yüzümüze,ne de evimize...



KADINLAR GÜNÜMÜZ KUTLU OLSUN




P.S:Hava neden çok soğuk



6 Mart 2012 Salı

I Have Way Again




Bazen saatler çalmaz...Yola çıkmak için geç kalırsın,gidişine engeldir her şey...Muhakkak unuttuğun bir şey vardır,ya da unutmaya yüz tuttuğun...
Kolay değildir kendini yollara vurup gitmek.
Ardına bakmadan gitmek.
Çekip gitmek.





Başka biri olmak istersin bazen,gitmek için...Adın ,izin,yüzün kalmadan kimse de...Değişir ,büyür her şey...
Sen hep gidersin...Her seferinde bir başkası gibi...Başka bir yerde sen gibi...Sen gibi görünüp ,sana hiç benzemeyen yüzlerin,tanımadığın ,bilmediğin dillerin peşinden...










Kendi renklerin,anıların,hayallerin,umutların mutlu eder seni...
Bazen bir uçak bileti olur,bazen vapur kuponu,bir otobüsün arka cam kenarı da olabilir...
Yeni bir yeri görmek,yeni tatlar denemek,
ya da
sadece istediğin için gitmek...
nedensiz
ardına sığınacak bir şey olmadan...





Bazen kimseyi mutlu etmez gidişin...




Dön dolaş gel isterler...






P.S: Yine yol var falımda

5 Mart 2012 Pazartesi

Mevsim Bahar Olunca






Önce renklere aşık olmak gerek...



Yeni tatlar deneyip,



Yeni yerler keşfetmek,




Kalbini hep sıcak tutmak gerek...



Kendine daha çok zaman ayırıp,


"AN" ların keyfini çıkarmak demek...


Mis gibi havayla sarhoş olmak,eşine,dostuna daha çok zaman ayırmak,her sabah cıvıltı seslerini dinlemek demek...İçinde barınan umutları büyütmek,daha çok risk almak,belki daha çok yanılmak demek...Akşam üstü,kendini ödüllendirmek mesela...Bir köpeğin başını okşamak,uzun zamandır aranmayan dostları hatırlamak ya da...Aşkla tutkuyla uyanmak demek her yeni güne...Temizlik demek,gereksiz ne varsa atmak,evinden,hayatından...Özlemek demek...
belki...
Islanmak demek,toprak kokusunu benimsemek...
Bir pazar kahvaltısı ya da...
Bir kahvenin kırk yıllık hatırına,affetmek demek...
Mevsim bahar olunca



Umut hep var demek...



P.S:Umutsuz olduğu bir anda sevmek,ister her insan,
birazcık şanslıysa Neden olmasın...



Sometimes I miss everything





Öyle anlar vardır ki bazen,yalnızca susmak gerekir,sorgusuz,sualsiz...Konuşulmayan herşeyi haykırırcasına üstelik...Uzun zamandır beklenen o kısacık "AN"...
Heyecandan kurumuş bir ağız,titreyen eller...
bazen sadece susmak gerekir...Anlatmak için,
ve anlayabilmek...

Keşfetmek için ,yüzleşmek gerekir bazen,tükenip tükenmediğini içindekilerin...
Ardında kalana bakmak gerekir,
"üzeri kalsın" denen zaafiyetin esiri olmadan,daha fazlasına duyulan özlem,hızla akıp giden zaman,öfkeden,özlemden,yer ile yeksan...
cesaretsiz ve aciz,
yabancı gibi...
El gibi...
"bir varmış,bir yokmuş"la başlayan masallar gibi...
başı ve sonu belirsiz...

Bazen sadece havadan sudan konuşmak gerekir,o nasıl,bu nasıl diye sormak..."senin nasıl olduğunu"öğrenebilmek için...Yerin dibine giresi gururdan olmayalım diye...



BAZEN SADECE BİRAZ CESARET GEREKİR...



P.S:Naneli çikolatayı ÇOK seviyorum

3 Mart 2012 Cumartesi

Beklemek




Herhangi bir şeyi...



     Merhaba sevgili izleyen....

              En başından başlayalım hepberaber...Doğuyoruz,gözlerimiz açılmadan ciğerlerimizin açılmasanı bekliyoruz,başlıyoruz ağlamaya...Acıkıyoruz,yine ağlıyoruz,uyuyoruz,yine ağlıyoruz.Hep susmamızı bekliyor birileri,başucumuzda...

Yürümek için önce sürünmeyi bilmemiz gerekiyor,yürümeyi öğrenmek için bekliyoruz,İlk bir kaç adım atıyoruz,bakmışız yerdeyiz...Düşe kalka öğrenmeye o zaman başlıyoruz,büyüdükçe nasırlaşıyor diz kapaklarımız,ellerimiz.Alışıyor bedenimiz...

Saçmalamak gerekiyor önce,"su" diyebilmek için...Konuşmayı bekliyoruz,derdimizi anlatabilmek için...O an'a kadar açsak ,oyuncak veriyorlar,susadıysak diz üstü yastık...anlaşamıyoruz ki...

3 ortalı kareli defter ile başlıyor ilkler...Düz çizgi çekemeden yazamıyoruz...3...ne manidar bir sayı...Doğmak,yaşamak,ölmek...Uyanmak,çalışmak,uyumak...gitmek,gezmek,gelmek...Herşeyin başı,ve sonu...ve hikayesi...
3...

Saçlarına,gülüşüne,ya da herhangi bişeyine hayran olduğumuz birileri oluyor muhakkak bir süre sonra...Onu bekliyoruz,bahçe de,kantinde,sınıfta,mahallede...
Geliyor,ve geçip gidiyor önümüzden çoğu zaman...
Biz hep birdaha ki gelişini düşünüyoruz...

Bekliyoruz ki okul bitsin.Mesleğimiz olsun...Zirveye çıkalım hemen,hayalini kurduğumuz yaşam altın tepsiyle gelsin önümüze...
Çoğunlukla olmuyor.
Olması için 5 yıllık tecrübe ve 25 yaşını aşmamış olmak gerekiyor...
Beklentiler suya düşüyor....
zamanın da yüzmeyi öğrenmiş olmak hayat kurtarıyor...

Bazen yıllar,yollar geçiyor...Hızla,ve aldırmadan...
Yine beklentiler doğuyor içine...
bu sefer önünden geçmesini değil,
Hep yanında,dizinin dibinde olmasını bekliyosun...Gelmesini...Peri masalına dönüyor bazen,bazen yanılgıya...
Sonun da ya aşkın ömrü 3 yıl sürüyo,ya da aşk acısı 3 gün...

Zaman gelip geçiyor,geçiyor da neden se hep bi kalan,hep bi bekleyen,ve maalesef gidenler birikiyor hayal-i halinde...

Düşündüm de...

yazıyım dedim.....





P.S:Islak,puslu,ve huzursuz İstanbul



1 Mart 2012 Perşembe

HAYAL-İ SANAT BERİL GÜNAY

   Hayal-i Sanat



    Beril Günay






-Yansı"ma"-



-Gizle"me"-


-Algıla"ma"-



-Bekle"me"-



-Düşün"me"-





..............................................................



Hayal-i sanat 





Geçen tek bir günün bile bir öncekinden farkı yok. Ne yazık!
Evet uyandın.
Bugün yine, akrep ile yelkovanın hemfikir olduğu bir saatte, aynı güne uyandın.Yüzünü yıkadığında, aynı aynanın aynı kokulu sabahında, aynı sabun süzülüyordu ellerinden.
Aynı yola çıktın ve aynı yerlerden geçerek aynı yere vardın. Aynı işleri yapıp, aynılaşmış birkaç restoranda, aynı günlerde, aynı yemekleri yedin öğlenleri. Aynı saatlerde döndün eve hep. Arada bir dışarı çıkıyordun eskiden, artık onu da yapmaz oldun.
Ve yatmadan önce,son bir kez geçip aynanın karşısına, kendine baktın. Sabahtan kalma yorgunluğu tekrardan yüzüne taktın. Üzgün gözlerini bir önceki güne kapattın.
Bugün yine, akrep ile yelkovanın hemfikir olduğu bir saatte, aynı güne uyudun.
Evet uyudun.
Sanatçı Beril Günay bu sergisinde,adeta  bu tektip hayatların renklerini kendi bakış açısıyla bize takdim ediyor.




Beril Günay Kimdir



1986 yılında İstanbulda doğdu.Marmara Üniveristesi Güzel Sanatlar Fakültesi Devabil KARA atölyesinden mezun oldu.2009 yılında ilk kişisel sergisi "SADE" ı açtı...
Sanatçı Marquis de sade'dan aldığı ilhamla açtığı bu sergide,sanatseverlerden büyük beğeni topladı ve tüm sergi ünlü koleksiyoner Berke Merter tarafından alındı.Sanatçının 2.kişisel sergisi olan"PROTOTİP" tekdüzeleşen hayata ve insanlara karşı sanatsal bir tepki olarak yorumlandı.Sanat eleştirmenlerinden tam not alan bu sergi de,yeni sahiplerinin duvarlarına hayat kattı.Beril Günay bir çok karma sergide de başarılı eserler sergilemiş olup,Amerika daki eğitimi tamamlamıştır".HAYAL-İ SANAT" atölyesinin kurucu ortağıdır.Sanat hayatını İstanbul-Beşiktaş'taki atölyesinde devam ettirmektedir.


Başlangıç






Herkese merhaba,,,

Uzun zamandır düşündüğüm,ama sürekli ertelediğim bloguma hepiniz hoşgeldiniz sevgili izleyen...

Önce üşenmeden,bu blogu görüp,içine girip,sonra da sıkılıp hemen kapatmadığınız için,birincil vazifem olan içten bir TEŞEKKÜR'ü saygılarımla sunarım...

:)

Blog başlığından anlaşılacağı gibi,istanbulun her sokağına,caddesine,taşına,toprağına aşığım..."Conceptinnapolice" nasıl mı ortaya çıktı ?Kısaca anlatmaktan keyif duyarım....

Çok hem de pek çok sevdiğim canım dostum Amerika'dan yaz tatili için döndüğünde başladım kafasının etini yemeye,"ne olur gitme,kal ortak olalım"diye...Her seferi hüsranla biten bu konuşmalar,artık tamamen sona yaklaşmış ve artık "gitme" denebilecek tüm cümleler tükenmişken "i"stanbulda kalmaya karar vermesiyle bir anda her şeyin rengi değişiverdi.Maviler gitti,griler dağıldı,yeşiller allar morlar sardı etrafımı resmen ...Üniversiten kalma sabahlama alışkanlıklarıma istinaden ,gece kahvesine çıktık ılık mı ılık bir yaz günü...Öyle hava ,su,saz,söz derken,(ki kendisi ressamdır,ilerleyen postlar da eserlerine bakmaya bile kıyamıycaksınız) dedik ki Concept  bir şeyler yapmalıyız.İstanbul 'da...Konstaniye'de...
Konstantiapolis'de...

işte sevgili izleyen Conceptinnapolice'in  ortaya çıkış hikayesi budur...Kısa ve öz...anlık kararlar yani:)

sonrasında;

Kısaca kendime gelirsem(ki bu ara buna fazlasıyla ihtiyacım var);
Hala 20'li yaşlarda(sona yaklaşıyo olsamda)Lisans eğitimini iç mimarlık üzerine tamamlayıp,3yıldır iş güç koşturmacasında Master'a fırsat bulamamış,bu aralar kafayı yüksele fena bozmuş,elinden matematik kitabını bırakamayan adeta onun esiri olmuş sınavzededir.Antikayı çok sever,eski herşeye bayılır,ölür biter,marangoz atölyelerinde huzur bulur,oyma yapar,fotoğraf çeker,pasta yapar,en çok ayakkabı alır,indirim sezonuna bayılır,köpekleriyle boğuşur,her seferinde kaybeden kendisi olur,kahveyi çok sever,naneli her şeyi yer...Bu aralar radikal kararlar almak ve almamak arasında bocalama yaşadığını saymassak aslında tutarlı bile sayılabilir...Dostlarını önemser,özel günleri benimser,genelde herkese gülümser :)

Bu nacizane blogumu umarım seversiniz...

sevgilerler sayın izleyen :)


P.S :Bahar...ve papatyalar...Mevsim,güzel mevsim,hava ayrı güzel,rüzgar başka...